عدالت در قرآن
عدالت،
مهم ترین صفت هر انسان مومن و بارزترین ویژگی حکومت دینی و مردمی است.
انسان در پرتو عدالت، به والاترین اهداف رشد و توسعه دست می یابد.
پیامبران
بزرگ الهی علاوه بر برخورداری از مقام و موقعیت شگفت انگیز روحانی و
معنوی شان، همه منادی عدالت و برپاکننده قسط و داد بودهاند. حسات بشری نیز
در پی انتظاری طولانی در چارچوب عدالتی جهانی و فراگیر رقم خواهد خورد.
یکی از مهمترین الگو و نمونه های بارزی که اسلام به آن اهمیت زیادی داده، برقراری عدالت در بین افراد با هویت های مختلف است: «یا
أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُونُواْ قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاء
لِلّهِ وَلَوْ عَلَى أَنفُسِکُمْ أَوِ الْوَالِدَینِ وَالأَقْرَبِینَ إِن
یکُنْ غَنِیا أَوْ فَقَیرًا فَاللّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلاَ تَتَّبِعُواْ
الْهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَإِن تَلْوُواْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللّهَ
کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا»؛
«اى
کسانى که ایمان آوردهاید! پیوسته به عدالت قیام کنید و براى خدا گواهى
دهید، هر چند به زیان خودتان یا [به زیان] پدر و مادر و خویشاوندان [شما]
باشد؛ اگر [یکى از دو طرف دعوا] توانگر یا نیازمند باشد، باز خدا به آن دو
[از شما] سزاوارتر است؛ پس از پى هوس نروید که [در نتیجه از حق] عدول کنید و
اگر به انحراف گرایید یا اعراض نمایید، قطعاً خدا به آنچه انجام مى
دهید، آگاه است».(1)
در این آیه شریفه، خداوند به مومنان دستور أکید می دهد که در اجرای عدالت، کمال
دقت را کنند و همیشه به حق و تنها به خاطر خدا شهادت دهند و نباید در ادای
شهادت، هیچ فایده و غرض دنیایی را در نظر داشته باشند.
شهادت باید
واقعی باشد؛ هر چند به زیان خود شهادت دهنده یا پدر و مادر و نزدیکان او
تمام شود. نباید به خاطر ثروت و ترس از قدرت ثروتمند و قدرتمند و با به
خاطر رحم و شفقت و دلسوزی نسبت به فقیر و مستمند از ادای شهادت حق خودداری
شود؛ چرا که رضای خدا بهتر
از رضای ایشان است و خداوند آگاه تر به مصلحت آن می باشد. بنابر این بر
شاهدان لازم است بدون رعایت هیچ گونه امر دیگری، و تنها به خاطر رضای خدا،
هر چه را می دانند، مطابق واقعیت اعلام کنند. (2)
عدالت در خطبه فدکیه
دختر
داد پیشه و عدالت خواه پیامبر (صلی الله و علیه وآله) در ترسیم پرتوی از
رهاورد زندگی ساز عدل و داد در زندگی انسان فرمود: «وَ العَدلُ تَنسیقاً
لِلقُلُوب؛ و عدالت را برای پیوند قلب ها، مقرر فرمود».(3)
برای
موهبت ارزشمند «عدالت» وصف و تعریفی زیبا تر و جامع تر و دقیق تر از این
بیان نمی توان یافت؛ زیرا همان گونه که پیوند و ارتباط دانه های تسبیح
یا گردنبند به وسیله ریسمان حاصل می شود و بدون آن، دانه ها از هم فرو
پاشیده و نظام و هماهنگی آن ها از میان می رود، عدالت نیز در جامعه دارای
چنین نقش و اثری است.
:: مرتبط با:
عمومی .اسلامی .قران. ,
نویسنده : عظیم جان آبادی
تاریخ : 1394/05/10
زمان : 09:17 ق.ظ
نظرات 0
|
ادامه مطلب
چرا اگر کسی بگوید خدا، سومینِ سه نفر است کافر ولی اگر بگوید خدا چهارمین سه نفر است، مومن خواهد بود؟
خدایا
حقشناسی میکنم از تو. که مفتخر و مبتهجم کردهای به انبوهی از نعمتها.
که دربارهشان فرمودهای: وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ(ضحی/11).
لباسی زربافت از اسلام بر جانم، گنجی نفیس از قرآن در سینهام و طوقی از
ولایت بر گردنم افکندهای که من امروز با افتخار سرم را بلند کنم و در گوش
اهل عالم فریاد کنم که زیر این گنبد کبود، سرمایهدارتر از من کیست؟
آری! مسلمانیم و در کسوت اسلام. با این همه دارایی، شرط انصاف نیست درجا زدن.
زاده
ابراهیم خلیل بودن، افتخار ندارد؟ که فرمود: مِلَّةَ أَبِیکُمْ
إِبْرَاهِیمَ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِنْ قَبْلُ(حج/78). درود خدا
بر او.
سر سفرهی سِرّ و عَلَن قرآن نشستن، افتخار ندارد؟ که فرمود:
کِتَابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ
خَبِیرٍ(هود/1). غنج نمیرود دلت؟ که بگوید این کتاب، از پیش خودم آمده
است(مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ)، فقط برای تو و هر آن کو که آب از برکه
اسلام نیوشد(وَأُوحِی إِلَی هَذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَکُمْ بِهِ وَمَنْ
بَلَغَ.)(انعام/19).